رابرت بیلز هم اکنون به آمریکا بازگردانده شده است

استوار آمریکایی رابرت بیلز به جنایتی متهم است که پشت بسیاری از مردم را به لرزه می اندازد، قتل خانواده ها در منازلشان در تاریکی شب، کشتار کودکان بی دفاع. تحت شرایط عادی، آمریکایی ها چنین جنایتی را مستحق تنها یک مکافات می دانند، کیفر سریع و بدون ترحم.

اما حداقل در بین برخی آمریکایی ها، ظاهرا ً این قاعده درباره رابرت بیلز، متهم به قتل ۱۶ غیر نظامی در قندهار صدق نمی کند. تا اینجا به نظر می رسد بسیاری از مردم مایل اند بپذیرند که این کهنه سرباز که سابقه ۴ بار اعزام به مناطق جنگی را داشته، احتمالا ً تحت تاثیر اختلال استرس پس آسیبی، دچار جنون آنی شده و لذا از مسئولیت این جنایت مبراست.

اینکه دقیقا ً چه عاملی این استوار آمریکایی را به کشتن ۱۶ غیرنظامی افغان واداشته هنوز کاملا ً مبهم است. اما در آمریکا، سازمانها و شخصیتهای مختلف، هر کدام بر اساس سوگیری خود سعی کرده اند بیلز را به عنوان مصداقی از یک انسان شکسته ترسیم کنند.

در صفحه اینترنتی سازمان "کهنه سربازان جنگ عراق علیه جنگ"، آرن هیوز، یکی از مسئولان این سازمان می نویسد: "کهنه سربازان جنگ افغانستان اعتقاد دارند بیلز یک مورد استثنایی نیست، بلکه محصول سیاست جاری نظامی آمریکا در افغانستان است. سیاستی که حمله هوایی با هلیکوپترهای توپدار و هواپیماهای بدون سرنشین و یورشهای شبانه را شامل می شود، مجموعه تاکتیکهایی که لاجرم غیر نظامیان افغان، هزینه انسانی آن را پرداخت می کنند."

در شهرک ساحلی دریاچه تــَپــز، در ایالت واشنگتن، جایی که بیلز به اتفاق همسر و فرزندانش زندگی می کرده، همسایه ها او را فردی وطن پرست، خوش برخورد و خانواده دوست توصیف می کنند که هرگز از بابت اعزامهای مکررش به مناطق جنگی گله ای نمی کرد. برای آنها باور اینکه بیلز مرتکب چنین جنایتی شده، دشوار است.

بیو بریت، همسایه رو به روی بیلز می گوید: "من یکجوری با او همدردی می کنم، چون چهار بار به آنجا اعزام شده بود. من درک می کنم که بیلز احتمالا ً به لحاظ روانی داغان شده، پس امیدوارم که همه چیز در دادگاه توجیه شود، امیدوارم نتیجه خوب باشد."

پل وولبرگ، همسایه دیوار به دیوار بیلز به خبرگزاری ها می گوید: "رابرت یک مرد خوب است که در زمان بدی در جای بدی قرار گرفته."

اما سرهنگ دوم بازنشسته فرد وولمن از منطقه فردریک ایالت ویرجینیا، به مشکلات روحی بیلز به دیده تردید می نگرد. سرهنگ وولمن که خود سه بار به عراق اعزام شده می گوید خروج مخفیانه بیلز از پایگاه برای ارتکاب این جنایت و بعد استخدام سریع یک وکیل مشهور از سوی وی، جملگی از حواس جمع او حکایت می کند.

بنیامین بوش یک کهنه سرباز جنگ عراق در سایت خبری تحلیلی Daily Beast می نویسد، او و همرزمانش از اینکه بگویند بیلز "سلامت روانش را از دست داده" بیم دارند، زیرا چنین ادعایی "به همه کهنه سربازان این امکان را می دهد که هر زمان اراده کنند، دیوانه شوند و هر سربازی که تجربه جنگ را داشته باشد، همواره در مرز جنون خواهد بود."

دکتر جیمز آلن فاکس، استاد جرم شناسی در دانشگاه نورت ایسترن بوستون اعتقاد دارد چون این کشتار در آمریکا رخ نداده، برای آمریکایی ها توجیه آن راحت تر است.

این استاد دانشگاه می گوید: "هرچند قربانیان، نظامی یا دشمن نبوده اند، بسیاری از آمریکایی ها می کوشند که خودشان را از (قضاوت درباره) این پرونده دور نگه دارند، چون جنایت در جای بسیار دوری رخ داده. هر چند این اقدام یک قتل جمعی است، چون در شرایط نظامی صورت گرفته، بسیاری آنرا آنگونه که هست نمی بینند. اگر یک شهروند غیرنظامی، شهروندان غیرنظامی دیگری را کشته بود، وضعیت فرق می کرد."

از سوی دیگر، توماس آمرسون کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی آمریکا در نامه ای به خبرگزاری آسوشیتد پرس نوشته: "اگر به سایر لکه های تاریکی که در تاریخ عملیات نظامی آمریکا ثبت شده بازگردیم، به عنوان مثال به قتل عام ساکنان روستای می لای در بحبوحه جنگ ویتنام در سال ۱۹۶۸، می بینیم که آمریکایی ها تمایل دارند رهبرانی که این جنگها را آغاز کرده اند را از مسئولیت این جنایات مبری فرض کنند و در عوض کل مسئولیت این اقدامات را متوجه سربازانی کنند که مستقیما ً مرتکب این جنایات شده اند."