عباس اقبال آشتیانی ، مورخ و ادیب مشهور ایرانی در سال 1277 خورشیدی در آشتیان یكی از شهرهای استان مركزی به دنیا آمد. در كودكی بخاطر كمك به پدر در تامین هزینه زندگی، به عنوان شاگرد درودگری مشغول بكار شد. در همان زمان بدلیل نزدیكی محل كارش به مدرسه آقا شیخ هادی، شوق تحصیل و فراگیری علم در او بیدار شد و با كسب اجازه از كارفرمای خود و قبول كاهش مزد روزانه اش، در روز به مدت یك ساعت به مدرسه می رفت.

سرانجام با استعداد و شوقی كه از خود نشان داد و با حمایت مادرش درسن چهارده سالگی رسما تحصیل را آغاز كرد و از محضر استاد بزرگی چون میرزا ابوالحسن خان فروغی بهره جست.

پس از آموختن دروس ابتدایی در محل تولد خود، در سال 1285به تهران آمد و در مدرسه 'شركت گلستان ' و ' دارالفنون' ادامه تحصیل داد. پس از فراغت از تحصیل، در كتابخانه عمومی معارف مشغول به كار شد در كنار این شغل او در مدارس نظام و دارالمعلمین عالی به تدریس پرداخت.

اقبال آشتیانی در سال 1304 خورشیدی از طرف وزارت جنگ با سمت منشی به همراه هیات نظامی ایران به پاریس رفت و با استفاده از فرصت بدست آمده، به تكمیل معلومات خود پرداخت و در دانشگاه سوربن در رشته زبان و ادبیات ادامه تحصیل داد.

وی در سال 1308 به ایران بازگشت و با دعوت وزارت فرهنگ، كتب تاریخی مختلف جهت تدریس در دبیرستان ها و شعب علوم انسانی مدارس عالیه ایران را تالیف كرد.

با تاسیس دانشگاه تهران در سال 1313، اقبال به عنوان دانشیار، در دانشكده ادبیات مشغول به تدریس شد، وی بعدها در همین دانشكده به سمت استادی رسید. با تاسیس فرهنگستان ایران اقبال به عنوان یكی از اعضای پیوسته و دائمی در این فرهنگستان برگزیده شد.

وی مجله ادبی و تاریخی 'یادگار' را در سال 1323 منتشر كرد، اما حدود پنج سال بعد براثر مشكلات مالی این نشریه تعطیل شد.

استاد عباس اقبال آشتیانی در اواخر عمر نیزمدتی به سمت رایزن فرهنگی ایران در تركیه و ایتالیا منصوب شد.

اقبال در بیست و چهارم بهمن سال 1334 درشهر رم دار فانی را وداع گفت و پس از یك سال پیكر این عالم فرزانه را به ایران انتقال و در جوار بارگاه حضرت عبدالعظیم به خاك سپردند.

اقبال آشتیانی علاقه‌ ویژه‌ای به فرهنگ، تاریخ و ادب ایرانی داشت و عمر خود را صرف تحقیق و پژوهش در این زمینه كرد. وی در زمینه تاریخ نگاری، آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشته است، از جمله آن می توان به تاریخ مغول، دوره تاریخ عمومی، تاریخ اكتشافات جغرافیائی، تاریخ ایران از بدو خروج چنگیز تا ظهور امیر تیمور، جغرافیای ایران در خارجه، خاندان نوبختی، خدمات ایرانیان به تمدن عالم می توان اشاره كرد.

اطلاع **2059**1717